سلام.
درسال دهم هجری بعد از فتح مکه وتوسعه قلمرو حاکمیت اسلام ،پیامبر با فرستادن نامه ها وپیک های مخصوص ، سران کشورها را از شرک وبت پرستی برحذرداشته وبه پذیرش دین مبین اسلام واعتقاد به خدای یکتا دعوت کرد.
اسقف اعظم نجران "ابو حارثه"ازکسانی بود که پیامبربرای او نامه ارسال داشته ودعوت به دین اسلام نموده بود.بزرگان نجران درجواب اظهار داشتند:هدف شما از اسلام واعتقاد به توحید ویکتاپرستی اگر ایمان به خداباشد ،اهالی نجران به آن ایمان واعتقاد داشته وپایبند هستند.رسول گرامی اسلام با الهام ازآیات الهی می فرمایند :ایمان واعتقاد به خدای یگانه نشانه وعلامت دارد،درحالیکه برخی از اعمال شما خلاف آن است،شمابرای خداوند شریک قرارداده وعیسی را فرزند او میدانید،وازخوردن گوشت خوک خودداری نمیکنید.
بعداز آن که دانشمندان وهیئت بلند پایه مسیحیت ،پاسخی برای استدلال منطقی وحساب شده قرآن پیدا نکردند؛وازسوی دیگر به عقیده باطل خود پافشاری نموده واز پذیرش دین مبین اسلام سرباززدند،درنهایت طرفین به این نتیجه رسیدند که برای اثبات ادعای خود وروشن شدن حقیقت با همدیگر مباهله کند.
زمان حساس وسرنوشت ساز مباهله فرامی رسد،پیامبر (ص)چهارتن از چهره های نورانی شناخته شده را (طبق نقل مفسران شیعه وسنی )که عبارت بود از :داماد پیامبر (ص)،حضرت علی (ع) ،دختر بزرگوارش ،سرورزنان دو عالم حضرت فاطمه (ص)وفرزندانش امام حسن وامام حسین (ع)...هنگامیکه اسقف اعظم چهره های نورانی پیامبر وهمراهانش را مشاهده کرد ،نگاهی کرد وگفت :من مردی را میبینم که با جرأت ومصمم درمباهله است ،می ترسم که اوراستگو باشد ،که درآن صورت بلای عظیمی بر ما وارد خواهد شد.
برخی از مفسران اهل سنت گفته اند :"اسقف نجران چنین گفق:ای گروه نصاری ،من چهره هایی را میبینم که اگر از خدا بخواهند ،کوه را نابود میکند،با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد ودر روی زمین هیچ مسیحی نخواهد ماند...
لذا خدمت پیامبر (ص)آمدندوزانو زدندوگفتند ای اباالقاسم مارااز مباهله معاف کن . بعد از آن که مسیحیان نجران اظهار عجز وناتوانی کرده واز مباهله با پیامبر صرف نظر میکنند،موافقت نامه ای با کتابت حضرت علی (ع)که اختیارتام از سوی پیامبر (ص)برای تنظیم صلح نامه داشت ؛ بین طرفین با درنظرگرفتن شرایط پیامبر (ص)تهیه وامضا می شود..
وماجرا با پیروزی پیامبر گرامی اسلام به پایان می رسد.اما آیه مباهله وداستان آن همچنان به عنوان یکی از با ارزشترین سند افتخار وحقانیت دین مبین اسلام در برابر ادیان دیگر وفضیلت بی بدیل ،برای خاندان عصمت وطهارت وبرگ زرین ومسرت بخش برای پیروان ائمه به حساب می آید...الفاظ موجود در آیه مباهله ،جایگاه خاص ائمه ومقام ومنزلت آل عبا را به زیباترین وجه بیان می نماید. امام حسن وامام حسین (ع)را به عنوان فرزندان پیامبر (ص)وحضرت زهرا را یگانه زنی منتسب به خاندان وحی وعصمت معرفی واز حضرت علی (ع)به عنوان "انفسنا" یاد نموده وآن انسان وارسته را به عنوان جان پیامبر (ص)شناسایی می نماید.
چه فضیلتی بالاتر از اینکه انسان از نظر مقام ومنزلت وارزشهای معنوی وکلمات انسانی به جائی برسد که خالق هستی از او به منزله جان ونفس پیامبرش یاد کند...